Vandaag was ik even op bezoek bij een vriend in de haven. Hij woont op een afgelegen landtong met water aan beide kanten. Er is ‘n weg – maar die gaat nergens heen. Alleen naar een paar binnenvaartschepen die nu de zijhaven delen met stadsnomaden, krakers en oude schippers.
Ik stond met de hond te dollen toen een auto langkwam van de punt. Een vrouw zat achter het stuur. Maar dat was niet zomaar een vrouw die ik zou verwachten in een afgelegen hoek van de haven met krakers en schippers. Nee, ze had een allesverhullende Marokkaanse hoofddoek aan. Een vrouw alleen in de auto.
Vijf minuten later kwam nog een auto langs. Achter het stuur een man – met een grote baard en “noord-Afrikaans" uiterlijk. Op de hoedeplank lag een islamitisch boek.
Wat deed dat stelletje daar? Wilde ze samen studeren? Of waren ze dol op elkaar, iets onmogelijk binnen de beperkingen van hun cultuur. Dan maar met twee auto’s naar een afgelegen hoek van de haven - om met elkaar te zijn zonder een verstikkend godsdienst. Die bleef op de hoedeplank toekijken.
No comments:
Post a Comment